Postoje imena koja ne zastarevaju – ona koja nas svojim zvukom odmah vrate u neko prošlo vreme, u dvorišta ispunjena dečjom grajom, crtaće na malim televizorima i školske klupe s imenima urezanim u drvo.
Devedesete godine u Jugoslaviji donele su generaciju imena koja su postala simbol jednog vremena, detinjstava obojenih toplinom i jednostavnošću, piše Citymagazin.
U to vreme roditelji su često birali imena sa snažnim korenima, kratka, zvučna i lako prepoznatljiva. Mnoge devojčice nosile su imena svojih baka, a dečaci imena deda ili popularnih sportista, glumaca i muzičara tog perioda.
Devojčice su se zvale…
Marija, Ana, Jelena i Ivana bile su gotovo nezaobilazne.
Marija – bezvremeno ime koje krasi mnoge generacije, ostalo je simbol nežnosti i dostojanstva. Jelena i Ivana bile su među najčešćim u školskim dnevnicima, dok su imena poput Milica, Dragana i Kristina nosila posebnu draž — snažne, a istovremeno ženstvene figure.
Tamara i Tijana donele su tadašnju dozu elegancije i modernosti, dok su Sandra, Sanja i Biljana bile popularan izbor kod roditelja koji su voleli meka i melodiozna imena.
Dečaci – mali heroji devedesetih
Kod dečaka su dominirala imena kao što su Marko, Nikola i Milan. To su imena koja zvuče čvrsto, muževno, a opet jednostavno.
Dejan, Nenad i Goran takođe su bili vrlo zastupljeni — često inspirisani sportskim uzorima ili glumcima sa malih ekrana.
Imena kao što su Zoran, Ivan, Saša i Vladimir bila su omiljeni izbor u mnogim krajevima tadašnje Jugoslavije, dok su Bojan, Dragan i Branko nosili duh porodične tradicije.
Imena s dušom
Ono što ova imena čini posebnim jeste njihova emocionalna vrednost. Svako od njih budi asocijaciju na prijateljicu iz detinjstva, simpatiju iz škole, sestru, brata ili nekog iz ulice. Ona su deo kolektivnog sećanja i kulturnog identiteta generacije rođene u vremenu promena, izazova, ali i jedne duboke povezanosti.
Danas se mnoga od tih imena ponovo vraćaju u modu. U vremenu kada se sve više ljudi okreće jednostavnosti, klasičnim vrednostima i nostalgičnim simbolima, imena iz devedesetih dobijaju novo značenje – kao most između prošlosti i budućnosti.
